Safari in Murchison Falls

Safari in Murchison Falls 28-30 april.

Daar zitten we dan, het is donderdag 27 april 20:00, en het is pikkedonker. Ja hoor, de stroom is uitgevallen. Sinds 16:00 begaf alles het ineens. Iets wat hier wel vaker voorkomt en waar ze dus ook op voorbereid zijn. Olielampen waren in allerlei plekjes van het huis geplaatst en wij stonden onder de douche met onze zaklampen. Er werd ons verteld dat dit maar even zou duren, maar helaas was het de volgende ochtend nog niet opgelost. Voor ons was het toen al tijd om op safari te gaan. We zouden om 07:30 opgehaald worden, maar met de Afrikaanse relaxheid hier werd dit natuurlijk 9:00. Benji, een van de reisleiders, nam ons mee in een grote safari bus. Na de rest van de studenten opgehaald te hebben en drie andere Zweedse studenten konden we vertrekken door de wegen van Kampala naar Murchison Falls. Tijdens deze rit werd ons weer eens goed duidelijk hoe arm de mensen hier zijn en hoe goed wij het wel niet hebben. Hutjes van leem langs de weg, mensen in de oudste en meest vieze kleding, armoedige winkeltjes, mensen die in rijen bij waterputten staan, kindjes met bolle buikjes, kindjes die zich de hele dag door kunnen vermaken met een rollend wiel, kindjes die de dag van hun leven hebben nadat ze een ballon van ons kregen en maar blijven zwaaien en springen van plezier als ze ons zagen. Mensen die we daar tegenkwamen riepen ons vaak na met “muzungu”, dat betekent rijke blanke.

Na drie uur kwamen we eindelijk aan bij de eerste stop van deze safari, Ziwa Rhino Sanctuary. Hier hebben we tevens onze andere reisleider ontmoet: Haschim (oftwel H’ch/Hatch/Hitch/Hatchie). Wat een druktemaker was dat, constante energiebulk! Hier in het park hebben we de eerste dieren gezien: aapjes, antilopes en natuurlijk de neushoorns. Net op het moment dat wij met onze bus ernaartoe gingen en uitstapten om op pad te gaan, barstte er een hevige regenbui uit. De eerste hier in Oeganda die we meemaakten! Iedereen was hartstikke nat van de regen, maar toch met de camera’s in het vizier van de neushoorns. We wilden ze toch echt heel graag zien! En dat is goed gelukt ook. We hebben twee familie’s gezien op ongeveer 15 meter afstand. Grappig om te vermelden dat een van de mannetjes neushoorns naar Obama is vernoemd. Dit vanwege zijn ouders: afkomstig van Kenia en een Amerikaanse dierentuin. Uiteindelijk zijn we met kletsnatte kleren en de smerigste schoenen ooit toch maar terug gegaan naar de bus. Aangekomen bij onze slaapplek stopte het met regenen (zul je altijd zien). Hier konden we per tweetal slapen in een kamer. Douches en WC’s moesten gedeeld worden. Ook hier weer geen stroom. Maar goed dat we er al aan begonnen te wennen! Na ons opgefrist te hebben kon de gezellige avond beginnen met een lekker avondmaal en een afterparty. De nodige alcohol kwam hier aan te pas, daar houden de Afrikanen wel van! Deze afterparty was op een overdekt terras. Benji en Haschim leefden zich flink uit en lieten ons zien hoe men daar in Afrika danst (goed om te weten, donderdag zijn wij aan de beurt!) Helaas werd deze afterparty zo af en toe wel verstoord door allerlei insecten die op het licht afkwamen. Nog nooit zo’n grote motten gezien, en alles vliegt gewoon tegen je op! Niks voor mij met m’n vlinderfobie, dra-ma! De reisleiders kept the party going en het bleef lang gezellig. Bij terugkomst bij de kamers bleek dat het licht van de WC’s en douches aan was gelaten, dus alles zat vol met insecten, kakkerlakken zo dik als een ei, giftige kikkers, motten en ander ongedierte die ik nog nooit gezien had. Geen plezier! Marit en ik zijn voordat we gingen slapen nog terug naar het terras gelopen omdat ik (hoe kan het ook anders) mijn camera vergeten was. Haschim had ons al bang gemaakt voor de neushoorns die daar het ’s nachts konden rondlopen dus dit was ook een feest! Zonder lenzen en zonder licht met enkel een zaklampje gingen we op avontuur. Natuurlijk geen neushoorn te bekennen, dus Haschim maar even goed op z’n kop gegeven! Nina en ik sliepen samen in een kamer, klein en ontzettend primitief allemaal. We waren allebei erg onrustig deze nacht, wat hilarische momentjes opleverde. We hebben beiden naar elkaar zitten roepen en schreeuwen: “wacht wacht, stoppen!”, “Nina waar ben ik! …Ooh shit ik weet het alweer… Wat ben ik eigenlijk aan het doen?”. Misschien toch ook wat bijwerkingen van onze malaria pillen?

De volgende ochtend zijn we doorgereden voor een boottocht op de Nijl en een hike naar de top van de grote waterval. Heerlijk om lekker te ontspannen op deze boot en de mooiste dieren naast je te zien! Olifanten, een grote krokodil, ontzettend veel Hippo’s, antilopes, aapjes. We bleken uiteindelijk wat aan de late kant waardoor de hike in vlot tempo gedaan moest worden. Haschim sprintte naar boven en wij met onze rode kopjes kwamen erachteraan. Snap nu ook waarom die Afrikanen allemaal zo snel kunnen rennen! Marit en ik kwamen er bij een tussenstop achter dat we toch ook wel heeeeel erg moesten plassen, dus we zijn snel even terug gerend. By the way nog nooit zo veel gewildplast als hier in Oeganda, als we boetes zouden krijgen zou het hoog oplopen! Hierna hebben we de groep weer moeten inhalen, wat ons wat extra energie kostte. Onze workout voor deze dag was absoluut volbracht! Eindelijk aangekomen bij de waterval konden we niet te lang ervan genieten aangezien het gauw donker werd en we nog helemaal terug moesten hiken naar de boot en vanuit daar terug naar onze slaapplekken. Ik heb wel even een momentje kunnen pakken bij de waterval, wat een enorm ding! En heerlijk om daar even verkoeling te kunnen zoeken. Na deze inspanning van vandaag was het erg fijn om uiteindelijk bij onze slaapplekken aan te komen. We dachten dat we in tenten zouden slapen, maar niks was minder waar! We hadden gewoon een huisje met alles erop en eraan voor vier personen! Stroom, een warme douche, een goed bed, geen insecten en wel ventilators! Ik vond het altijd bizar hoe de mensen uit Expeditie Robinson konden reageren bij aankomst in een resort, maar zo voelde ik me nu precies ook! Die nacht hebben Nina en ik alweer onrustig geslapen. Ik dacht dat er iemand in de kamer op de bank zat en riep dit naar Nina, waarbij Nina daadwerkelijk nog met een zaklamp is gaan kijken of dit echt zo was, en waarna ik me vervolgens weer afvroeg wat ik in godsnaam aan het doen was! Ook Nina was weer aan het kletsen in haar slaap. Hilarische momentjes achteraf dus. We hebben ook niet lang kunnen slapen want om 06:20 was het tijd om te vertrekken voor de Game Drive. En het zal toch niet waar zijn, we vertrokken precies op de afgesproken tijd! In de bus kregen we een lekker ontbijtje met fruit waarna we bij de Nijl de zonsopgang hebben gezien, erg mooi! Vervolgens aangekomen in het park ging er een nieuwe wereld voor me open: ontzettend veel groen, een mooi heuvelachtig gebied, mooie natuur, dieren en uitzichten. Hier hebben we Olifanten, giraffen, bavianen, apen, waterbokken, impala’s, buffels, dikdiks, een adelaar, kleine en grote pumba’s en nog veel meer gezien! We hebben helaas niet de gehele Big5 gezien, maar wel al een aantal! Leeuwen of luipaarden niet. Hier zijn we wel naar op zoek geweest en we hebben ook een aantal verse prooien van ze gezien. Zelf waren ze echter nergens te bekennen. Tijdens deze safari hebben we met z’n allen boven op de bus gezeten (op eigen risico), met een fantastisch uitzicht en een lekker warm zonnetje. Aan het einde van de middag kwam er ook een einde aan deze prachtige safari. Ik heb veel mooi’s gezien en kan niet wachten totdat we op ons volgende avontuur kunnen gaan!

Op de terugweg naar Kampala was iedereen kapotje. Het was nog een lange rit van ongeveer 10 uur met tussendoor een lekkere lunch. Een van de redenen waarom het zo lang duurde was door de stadsdrukte en wegwerkzaamheden in de buurt van Kampala. Daarnaast had de bus pech want de lichten waren kapot gesprongen. Pogingen om deze te maken mislukten. Benji heeft uiteindelijk geregeld dat we met z’n allen opgepropt in een mattatu (klein omgebouwd taxibusje) weer “veilig” in Kampala konden aankomen. Deze chauffeurs hebben ook hun eigen verkeersregels waardoor de spanning bij ons in het busje soms nog wel eens opliep! Na toch veilig thuis gekomen te zijn hebben we alle spullen neergegooid en zijn we nog snel gaan douchen. Iedereen zag bruin van de stof en we hadden allemaal een zwerver-look, een douche was dus hard nodig! Daarna ben ik ook gauw naar bed gegaan want de volgende dag zou de eerste dag van het co-schap obstetrie & gynaecologie zijn. Het was een fantastisch weekend, iets wat ik graag nog een keer zou willen meemaken! Stiekem was het ook wel leuk om eens wat primitiever te leven dan we gewend waren. Maar een weekend was wel weer genoeg!

Ik zal gauw mijn eerste ervaringen delen van het co-schap. Foto’s zal ik vooral op facebook plaatsen, aangezien het op deze website allemaal niet zo snel wil gaan. Nu tijd om even een douche te gaan nemen, met op de achtergrond het fijne gezang van de Moskee vlak bij ons verblijf.

See you soon!