Mijn eerste bevalling
Door: Vera Peters
Blijf op de hoogte en volg Vera
09 April 2014 | Oeganda, Kampala
07/04
Maandag was het dan zo ver, eindelijk mijn eerste bevalling gedaan! Na aankomst op de afdeling ben ik gaan rondneuzen of er ergens vrouwen waren met volledige ontsluiting. Nadat een vrouw zich had gepositioneerd met een vuilniszak (heel normaal, opvang voor alles wat er met het kindje mee naar buiten komt) onder zich op het bedje, kon ik haar onderzoeken. En ja hoor, ik had het goed! 8-9cm ontsluiting, klaar om te bevallen! Ik vroeg de zuster die rondliep of ik de bevalling mocht doen en dit vond ze prima. Aangezien deze vrouw al eerder twee kinderen via een vaginale bevalling gekregen had, zou het deze keer ook redelijk snel kunnen gaan. Eerst maar eens alles klaar gelegd. De navelstreng wordt hier niet afgeklemd met klemmen maar met de uiteindes die van de handschoenen afgehaald worden. Ook wordt er na de bevalling gelijk Oxytocine ingespoten om daarna de placenta te laten uitdrijven. Deze vrouw had al een hele tijd weeën die nu steeds sneller achter elkaar kwamen. Het was tijd om te persen, 'sindika!', roept men dan hier. Ik deed mijn spatbril op, mijn schort voor, steriele handschoenen aan en daarna ging het allemaal vrij snel. Nadat het hoofdje eruit was geperst moest deze goed gepositioneerd worden waarna de schouders geboren konden worden en de rest van het lichaampje dat erachteraan kwam. Het kindje huilde goed en ik heb het meteen bij moeder op de borst gelegd, waarna het ook goed afgedroogd moest worden. En ja, het was een meisje! Vervolgens heb ik de Oxytocine ingespoten en de navelstreng afgebonden met de elastiekjes van de handschoenen. De navelstreng heb ik daarna doorgehaald met een mesje. Bizar hier in Oeganda is dat er nergens een vader aan te pas komt! Die zijn ook nergens op de afdeling terug te vinden, de moeders doen het allemaal zelf. De placenta kwam er zowat vanzelf uit dus ik ben vervolgens het kindje gaan wegen en nakijken. Tiptop in orde! Terug bij moeder was deze alweer aan de weer met een nieuwe vuilniszak onder zich neer te leggen. Best raar om te zien hoe snel vrouwen hier weer op de been zijn na zo'n bevalling! Ik heb het kindje bij moeder neergelegd die me vervolgens bedankte voor wat ik voor haar gedaan had. Het was een hele leuke ervaring en toch ook wel spannend om voor de eerste keer zo'n bevalling te doen! Ik hoop deze week nog meer kindjes op de wereld te kunnen zetten. Aangezien er zo'n 80 bevallingen per dag hier in het ziekenhuis plaatsvinden, moet dat wel goed komen! we'll see!
Maandag was het dan zo ver, eindelijk mijn eerste bevalling gedaan! Na aankomst op de afdeling ben ik gaan rondneuzen of er ergens vrouwen waren met volledige ontsluiting. Nadat een vrouw zich had gepositioneerd met een vuilniszak (heel normaal, opvang voor alles wat er met het kindje mee naar buiten komt) onder zich op het bedje, kon ik haar onderzoeken. En ja hoor, ik had het goed! 8-9cm ontsluiting, klaar om te bevallen! Ik vroeg de zuster die rondliep of ik de bevalling mocht doen en dit vond ze prima. Aangezien deze vrouw al eerder twee kinderen via een vaginale bevalling gekregen had, zou het deze keer ook redelijk snel kunnen gaan. Eerst maar eens alles klaar gelegd. De navelstreng wordt hier niet afgeklemd met klemmen maar met de uiteindes die van de handschoenen afgehaald worden. Ook wordt er na de bevalling gelijk Oxytocine ingespoten om daarna de placenta te laten uitdrijven. Deze vrouw had al een hele tijd weeën die nu steeds sneller achter elkaar kwamen. Het was tijd om te persen, 'sindika!', roept men dan hier. Ik deed mijn spatbril op, mijn schort voor, steriele handschoenen aan en daarna ging het allemaal vrij snel. Nadat het hoofdje eruit was geperst moest deze goed gepositioneerd worden waarna de schouders geboren konden worden en de rest van het lichaampje dat erachteraan kwam. Het kindje huilde goed en ik heb het meteen bij moeder op de borst gelegd, waarna het ook goed afgedroogd moest worden. En ja, het was een meisje! Vervolgens heb ik de Oxytocine ingespoten en de navelstreng afgebonden met de elastiekjes van de handschoenen. De navelstreng heb ik daarna doorgehaald met een mesje. Bizar hier in Oeganda is dat er nergens een vader aan te pas komt! Die zijn ook nergens op de afdeling terug te vinden, de moeders doen het allemaal zelf. De placenta kwam er zowat vanzelf uit dus ik ben vervolgens het kindje gaan wegen en nakijken. Tiptop in orde! Terug bij moeder was deze alweer aan de weer met een nieuwe vuilniszak onder zich neer te leggen. Best raar om te zien hoe snel vrouwen hier weer op de been zijn na zo'n bevalling! Ik heb het kindje bij moeder neergelegd die me vervolgens bedankte voor wat ik voor haar gedaan had. Het was een hele leuke ervaring en toch ook wel spannend om voor de eerste keer zo'n bevalling te doen! Ik hoop deze week nog meer kindjes op de wereld te kunnen zetten. Aangezien er zo'n 80 bevallingen per dag hier in het ziekenhuis plaatsvinden, moet dat wel goed komen! we'll see!
-
09 April 2014 - 17:15
Pap,mam En Zus Anne:
Vera, wij zijn alledrie heel trots op je. Als ik nog zwanger kon worden dan mocht jij de bevalling doen!!Het zal ook weleens minder goed verlopen maar bij de eerste keer is dat gelukkig prima gegaan! Hele dikke knuffels van ons alledrie(de dikste van Anne, zij mist je!!) -
10 April 2014 - 10:14
Monique Reutel:
mijn lieve hemel.......lees ik eerst jouw verhaal en daarna de reactie van je familie, springen mij de tranen in de ogen!!!!! ook ik ben trots op je Vera. dit vind je beslist niet raar????!!!!!
zet m op met je mooie werk en maak nog veel moeders blij daar!
kusjes van alle reutels smak smak -
10 April 2014 - 17:02
Laiki:
Woehoee you go girl! Superleuk om te lezen en ben ook heel erg trots op jou, vriendinnetje! Wie weet wanneer het bij mij ook eens zover is.. hihi.
Succes met alle bevalling die nog mogen komen!
Xxx Lieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
